Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία καθιερώθηκε να εορτάζεται την 3η Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. υιοθέτησε το Πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ.
Αυτή η ημέρα δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία. Το 7-10% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από μια αναπηρία, γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Το 80% κατ' εκτίμηση ζει σε αναπτυσσόμενες χώρες.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο αριθμός των ατόμων με αναπηρία ανέρχεται σε 37 εκατομμύρια άτομα, αριθμός που αντιστοιχεί στο 10% του πληθυσμού. Στην Ελλάδα, ο αριθμός των ατόμων με αναπηρία, υπολογίζεται γύρω στο 1 εκατομμύριο. Επίσημη απογραφή δεν υπάρχει, τα στοιχεία στηρίζονται σε ποσοστά της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και των επίσημων φορέων του κράτους. Η πλειοψηφία των ατόμων με αναπηρίες πάσχουν από νοητική στέρηση.
Εξαιρετικά σημαντικό εκτός των έργων υποδομής είναι το να αποκτήσουμε όλοι μας συνείδηση των καθημερινών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στην κίνησή τους στην πόλη. Όχι μόνο στους δρόμους και τα πεζοδρόμια, αλλά στα κτήρια, στις επιχειρήσεις και στα καταστήματα, στους δημόσιους χώρους.
Η Γραμμή Εξυπηρέτησης του Δημότη «1595», αλλά και τα επτά Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών τα οποία πληρούν προδιαγραφές προσβασιμότητας για τα άτομα με αναπηρία, προσβλέπουν στην ελαχιστοποίηση του κόπου και τον περιορισμό των περιττών μετακινήσεων σε υπηρεσίες, γεγονός που συμβάλλει στην καλύτερη ποιότητα ζωής των ατόμων με αναπηρία.
Στη χώρα μας υπάρχουν θεσμοί και δομές που προστατεύουν και φροντίζουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Παρόλα αυτά το σημαντικότερο κομμάτι είναι η συμπεριφορά και ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε εμείς τους ανθρώπους αυτούς. Ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην ιδιαιτερότητα, οφείλει να είναι συνείδηση όλων μας, όχι μόνο την ημέρα που έχει καθιερωθεί να εορτάζονται, αλλά και κάθε μέρα. Είναι πολύ εύκολο για τον καθένα να κάνει μικρά πράγματα για τη διευκόλυνση της ζωής τους, ενώ είναι πολύ δύσκολο για τους ίδιους να αντιμετωπίζουν την αδιαφορία μας. Το να είσαι άτομο με ειδικές ανάγκες δεν είναι επιλογή, το να δυσκολεύεις ή να διευκολύνεις τη ζωή ενός τέτοιου ατόμου όμως είναι.
Επιμέλεια άρθρου: Χρονοπούλου Σοφία
